De maatschappelijke druk die verwachtingen met zich meebrengen, het is een ziekte van deze tijd. Het veroorzaakt psychologisch ongemak bij jongeren en daar hebben velen van hun het moeilijk mee.

Moet alles perfect zijn? Natuurlijk niet. Het is zelfs niet realiseerbaar. Uiteraard zijn er patronen in onze samenleving die verwachtingen creëeren. Gepieker is iets van alle tijden. Evenals stress trouwens. Ik wil dus zeker niet overkomen als diegene die wat zweverige hippiepraat op papier heeft neergeschreven. Toch is het niet slecht om nu en dan eens stil te staan en na te denken uit welke hoek de verwachtingen komen. Hoeveel van de verwachtingen die je voor jezelf hebt gecreëerd passen nog in je huidige leven? Stroken ze nog met wie we zijn en wat we echt willen?

In de prestatiegerichte maatschappij van vandaag is het voor sommigen geen gemakkelijke klus om jezelf zulke vragen te stellen. Na mijn studies had ik echt ‘goesting’ om in het werkveld te stappen. Ik was de stress die school met zich teweegbracht meer dan zat. Niet dat je op je lauweren kan rusten wanneer je je eerste job beet hebt. Het verschil lag voor mij in het soort job waarvoor ik zou kiezen. Ik droomde lange tijd van een job in de evenementensector. Een sector met onregelmatige werkuren en waar dat er veel van een mens gevraagd wordt. Ook mijn omgeving, vrienden, studiegenoten gingen er vanuit dat ik in die sector iets zou gaan doen.

Wanneer ik vertelde dat mijn eerste uitdaging een job was binnen een ziekenfonds fronsten velen de wenkbrauwen. Negen kansen keken mensen raar op omdat het ziekenfonds nu niet echt hip klinkt maar één keer werd me gebrek aan ambitie verweten. Iemand beweerde dat het een job was met weinig groeimogelijkheden. Het werd niet met zoveel woorden gezegd maar het voelde wel zo aan. De euforie maakte even plaats voor twijfel. Ik voldeed blijkbaar niet aan de verwachtingen …

Door de vrijheid die jongeren vandaag hebben neemt de druk om de juiste keuze te maken alsmaar toe. Daar waar dat er vroeger eerder vaste carrièrepatronen op je stonden te wachten; afstuderen, een job, huisje, tuintje, kindje, is er vandaag een pak meer vrijheid. Die vrijheid gaat echter gepaard met angst om verkeerd te kiezen. Bovendien is het moeilijker dan ooit om te excelleren in iets.

Ik heb de reactie al snel naast me neergelegd. Het leven draait uiteindelijk niet enkel rond je job. Ambities kunnen ook elders liggen en zijn daarom niet minderwaardig. Ik besloot om vooral vast te houden aan wat ik had: een leuke job en voldoende vrije tijd om mijn hobby’s te kunnen uitoefenen. Iets wat ik anders naar alle waarschijnlijk had moeten opgeven.

Het is niet slecht om soms eens een vergelijking te maken maar doe dat vooral vanuit je eigen noden en met gezond verstand. En ok, verwachtingen zullen er altijd zijn. Iedereen heeft wel eens een schop onder zijn gat nodig maar uiteindelijk bepaal jij het tempo.

Bob